“Slechts
plaats voor twee topuniefs” dixit Torfs. De Antwerpse rector stelt: “Volgens een (!) internationale norm kan er één
universiteit bestaan per één miljoen inwoners”. (HNB di 22 september)
Wat een
onzin allemaal. Of niet soms?
Vraag: hoeveel
top universiteiten zijn er in de “eerste wereld” (ttz wat het Westen, nog
steeds aanmatigend, de hoogontwikkelde wereld noemt)?
Stel dat er
in die landen, pak een beet, anderhalf miljard mensen wonen. Stel dat we de lat
voor “top” laag zouden leggen, zeg maar top-100 (waar het verschil tussen
eerste deciel en laatste deciel reeds onmiskenbaar groot zal zijn). Gemiddeld brengt
dat ons, onder die hypothese, op 15 miljoen inwoners per “topunief”. Scherp
gesteld hebben de Vlaamse universiteiten een visvijver van vijf miljoen
inwoners …
De
conclusie ligt voor de hand: de Antwerpse rector heeft gelijk want wij halen die
internationale norm van één universiteit per één miljoen inwoners – zo herkennen
we Vlaanderen. Maar zelfs 15 stuks van dit soort universiteiten allemaal samen
genomen zijn heel ver verwijderd van één topunief.
En dat
laatste is pijnlijk. Het legt ook minstens ten dele uit waarom er bij de
laatste lichting van “veelbelovende jonge kaders” binnen het AB Inbev concern geen
enkele Vlaming meer deel uit maakt van de 250 uitverkorenen. Het kan verkeren …
van universiteit naar mediocriteit, binnen een paar generaties.
Grimburger,
23 september 2015
