Twee nieuwsknipsels
trokken vandaag mijn aandacht.
Op de radio hoorde ik vanmorgen dat vele werkende mensen die het financieel moeilijk hebben wegens serieuze ziekte, de
“Verhoogde Tegemoetkoming”, waardoor hun medische kosten de facto
worden verlaagd, mislopen. Men kan zich afvragen waarom de
overheid, als ze zulke bijstandsregeling in het leven roept, er ook niet kan
voor zorgen dat de rechthebbenden daarover op passende wijze worden ingelicht en de betoelaging tevens daadwerkelijk ontvangen!?
De “inspecteur” van de radio is daaromtrent op zoek gegaan naar meer duidelijkheid. Hij kwam snel terecht
bij de “bevoegde functionarissen”. In België zijn dat de
mutualiteiten – geen echte staatsambtenaren dus, maar wel politiek-gekleurde bedienden tewerkgestekd in wat
we, gedoogzaam, het middenveld noemen. Blijkbaar krijgt dat middenveld,
begrijpelijkerwijze, geen informatie over de actuele,
courante financiële toestand van eventuele rechthebbenden: zij hebben recht op
verhoogde tegemoetkoming maar de mutualiteit weet het eigenlijk zelf niet. Met
andere woorden Vadertje Staat werkt een regeling uit die, zo blijkt, voor een
heel groot deel van de (hopelijk belangrijkste) doelgroep dode letter blijft.
Of toch niet? Welnu, de dode letter is blijkbaar vooral van toepassing voor de mensen die werken
en ziek worden. Voor diegenen die niet werken, werkt de wet perfect. Wie
bijvoorbeeld een leefloon ontvangt, kan op beide oren slapen: de procedure
loopt volledig automatisch. Met een beetje cynische bijklank kan men stellen
dat de Belgische Staat liever de niet-werkenden bij ziekte helpt, dan de
werkwilligen. Straf!?
De tijd brengt raad want gelukkig zorgt de evolutie in de maatschappij ervoor dat dit euvel gaandeweg
wordt verholpen. Immers, in “De Tijd” lees ik vandaag dat “vele
Belgen in gezinnen leven waar weinig wordt gewerkt”. Het moge duidelijk
zijn dat de “Verhoogde Tegemoetkoming” straks helemaal automatisch
voor meer mensen in voege zal treden. En met het verhoogde volume
aan ‘zorgtrekkenden’ pikken de mutualiteiten, ook nog een graantje mee voor de administratie
ervan! Goed voor het middenveld! Toch?
België is waarlijk een luilekkerland.
Grimburger, 4 november 2014
