Blog Image

Bloot Bot

Achter de Schermen

... van het hedendaags Orwelliaans Nieuwsgespin

Seksistische Quatsch

beetjes Posted on Thu, January 22, 2015 15:52:01

Het Nieuwsblad
blijft me, drie weken in ons lopende abonnement, dikwijls verrassen. Soms is
het gewoon “te zot om los te lopen”, en soms is het klinkklare “quatsch”. Ook
vandaag neem ik met enige verstomming (die inmiddels is omgeslagen in
pennenvruchten) kennis van hun berichtgeving.

Onder de
titel “Homo’s geven vaak meer leiding dan vrouwen” (bij de Vlaamse Overheid,
waardoor, dixit HNB, het roze plafond
doorbroken is!), steekt de krant de loftrompet over de hoogvliegende
carrière-makerij van de uniseksers. Ter staving van hun conclusie publiceren ze
onderstaande grafiek.


Een summiere inspectie leert ons dat de redacteur
dezes, en zijn of haar bazen, van welk geslacht of geaardheid dan ook, zelfs
van doodeenvoudig rekenen geen pap hebben gegeten. Wat stellen we vast?

Ten eerste: de som van de percenten is 57% en 61% in
respectievelijk 2008 en 2014, met een merkwaardig verschil van vier procent tussen beide jaartallen.
Ten tweede: het verschil tussen homo-man en som van de vrouwen is
respectievelijk 4% en 4.4% (15-12-7 en
17.8-11.2-11)

Op basis van die cijfers kan men de volgende simpele
conclusies trekken:

Ten eerste, de totale populatie van leidinggevenden
bij de Vlaamse Overheid moet, noodzakelijkerwijs, 100% bedragen. We missen hier
dus telkens een slordige 40%. Zouden dat departementen zijn zonder leiding?
Misschien allemaal biseksuelen, en niet opgenomen in de statistiek? Of
misschien “andere wezens”, al dan niet aardse hominiden. De schrijver ziet er
blijkbaar helemaal geen g(r)aten in.

Ten tweede, in 2008 is de som van homoseksuelen
leidinggevenden samen 22%, in 2014 bijna 29%. Wow, negenentwintig procent van het management is homofiel. Pff, van discriminatie gesproken…! Iimmers stelt men zich de vraag, ofwel (a) zijn de homoseksuelen bij promoties buitensporig
bevoordeeld tov hetero’s, of (b) werken bij de Vlaamse Overheid veel, veel,
veel meer homo’s dan hun relatief aandeel in de maatschappij zou doen vermoeden? Wie heeft gelijke kansen??

Ten derde: zelfs als we bovenstaande percenten
terugbrengen naar een basis van 100% ipv de 60% die in deze statistiek speelt,
is de impliciete aanname van de proportie homoseksuelen in de populatie van
leidinggevenden nog steeds om en bij de 18%… zou dat een reflectie zijn van wat in de
algehele maatschappij geldt?

Tenslotte titelt HNB letterlijk “Homo’s geven meer
leiding dan vrouwen”. Uit welke statistiek hebben ze dat kunnen afleiden, vooral
aangezien, in hun cijfers, het verschil tussen “homo man” en “vrouwen” 4%
bedraagt – in het voordeel van de
vrouwen weliswaar!? Eén verklaring kan zijn dat ze lesbiennes niet als vrouwen hebben
beschouwd… Andere verklaringen ontgaan me wellicht.

Al het bovenstaande in overweging nemende kan men
concluderen dat de krant er duidelijk behoefte aan heeft om de dingen door een roosgekleurde
bril te bekijken, en om fanatiek en pathologisch bij te kleuren waar het hen
past, ook als het bijeengescharreld materiaal helemaal kleurloos, pure quatsch
en niet-relevant is. Hoe zou het eigenlijk zitten met de statistiek over
leidinggevenden bij Het Nieuwsblad , niet zozeer qua seks(e) en geaardheid,
maar wel qua “métier” en competentie?

Grimburger, 22 januari 2015



Hypotonie

beetjes Posted on Tue, January 13, 2015 11:22:38

Ik lees vanochtend
in Het Nieuwsblad (vanaf p. 1) dat een jongen van 7 niet langer welkom is bij
een voetbalploeg uit vierde provinciale. Naar verluidt lijdt hij aan
spierhypotonie, waardoor lopen en beweging in zijn benen serieus gehinderd worden.
Na een half seizoen (van testen) heeft de ploeg beslist dat hij “niet langer
welkom is”. Het manneke is er de kop van in (uiteraard) en de ouders vinden het
“niet kunnen want hij deed zo erg zijn best te midden van zijn vriendjes”.

Stel dat
een slechtziende jongen (vandaag eufemistisch wellicht visueel minder valide
genoemd) met zijn vriendjes wil gaan schieten. Immers, het is niet omdat je
slecht ziet dat je niet kan schieten? Moet de club hem opnemen, en trainen?

Bovenstaand
voorbeeld is wat “cru”, maar in essentie niet verschillend van de voetballer. Men
vergeet blijkbaar dat een kind een sport laten bedrijven waarin het, om welke
reden dan ook, naar algemene standaarden gemeten, per definitie ondermaats moeten
presteren, voor het kind zelf géén cadeau is. Het zou bijgevolg beter zijn dat ouders, en de
maatschappij, een handicap van hun kind aanvaarden voor wat hij is, en samen met dat kind
naar een sport, hobby of ontspanning zoeken waarbij de betere kwaliteiten
kunnen worden aangewend en ontwikkeld, zodat op die manier het gevoel van
eigenwaarde kan worden opgebouwd.

Dat de pers
over dit soort van menselijke probleempjes op prominente wijze mee “emoteert”
onderstreept enkel hoe verslaafd de maatschappij is geworden aan verdovende verpampering.

Grimburger, 13 januari 2015



« PreviousNext »